Masaż Kobido, mimo że nie jest tak popularny jak inne techniki manualne pochodzące z Japonii, rośnie w siłę jako alternatywa dla operacji plastycznych. „Kobido” to termin w języku japońskim, który dosłownie przekłada się na „Dom pachnący piękiem”, co doskonale odzwierciedla tradycyjny charakter i założenia tej metody masażu, skupiające się na efektach estetycznych.
Coraz więcej nowoczesnych salonów spa i gabinetów kosmetycznych wprowadza do swojej oferty masaż Kobido. Jednakże, warto pamiętać, że prawdziwa procedura Kobido powinna być wykonywana zgodnie z zasadami liczącymi ponad 500 lat, a prawdziwych praktyków Kobido jest na świecie niewielu. Mimo to, nawet uproszczone wersje masażu twarzy mogą przynieść pozytywne rezultaty dla urody. Zwolennicy tego rytuału twierdzą, że jest to najstarsza i najdoskonalsza forma japońskiego masażu twarzy.
Historycznie, masaże trafiły do Japonii około 1000 roku p.n.e., dzięki mnichom buddyjskim studiującym w Chinach. Prawdziwy rozwój techniki japońskiej, zwanej „Tui Na”, miał miejsce dopiero w VIII wieku n.e., co oznacza „Pchnąć, podnieść i ścisnąć”. Ten masaż stał się fundamentem dla masażu Shiatsu znanej na całym świecie, który paradoksalnie jest wynalazkiem XX wieku.
W XIV wieku japoński lekarz Akashi Kan Ichi stworzył własną odmianę „Tui Na”, która przeszła do historii jako Anma. Metoda polega na jednoczesnym wywieraniu presji i pocieraniu skóry. Anma jest nadal praktykowana jako terapia, ale od XV wieku zaczęto ją stosować głównie w celu poprawy wyglądu i przeciwdziałania starzeniu. Według legendy, rytuał Kobido narodził się z konkursu między dwoma mistrzami Anma w 1472 roku, którzy rywalizowali ze sobą przez kilka miesięcy, koncentrując się na masażu twarzy. Z tej konkurencji powstał system KOBIDO, który obecnie jest zastrzeżonym znakiem towarowym wymagającym specjalnego szkolenia i licencji masażystów.
Kobido jest zarówno tradycją rodzinna, jak i firmą. Przekazywany jest z pokolenia na pokolenie, a jedynie aktualny potomek znanej linii masażystów ma uprawnienia do szkolenia kolejnych mistrzów i nauczycieli.
W swojej najczystszej formie, masaż Kobido skupia się głównie na stymulacji mięśni mimicznych twarzy. Wykorzystuje on nie tylko klasyczny ucisk, ale także wibracje i oklepywanie, aby pobudzić mięśnie do pracy i poprawić krążenie w tkankach twarzy. Mistrzowie Kobido koncentrują się również na szyi, ramionach, dłoniach i stopach. Wiedza i umiejętności związane z masażem Kobido są podzielone na pięć oficjalnych poziomów, z których tylko ostatni uprawnia do nauczania nowych adeptów masażu.
Praktyka Kobido obejmuje 48 kategorii ruchów (łącznie około tysiąca ruchów), które odnoszą się bezpośrednio do szerszej filozofii wschodniej: ideą masażu jest zamiana części damskiego pierwiastka Yin, na jasny, aktywny i męski element Yang w celu ogólnej poprawy energii Chi danego organizmu. Według starożytnej chińskiej wiary, to Chi determinuje nasze zdrowie i samopoczucie, a człowiek powinien robić wszystko, aby ułatwić jej przepływ i równowagę, zapobiegając ewentualnym blokadom. Filozofia Kobido mówi, że najdoskonalsze piękno jest wynikiem harmonii zdrowia fizycznego, psychicznego i duchowego. Techniki masażu oddziałują na wszystkie te sfery, a w połączeniu ze specjalistycznymi produktami pomagają osiągnąć naprawdę piękną skórę.
Rytuał Kobido ma ściśle określoną strukturę, której masażyści uczą się przez wiele godzin. W przeciwieństwie do często praktykowanych masaży relaksacyjnych twarzy i dekoltu, ręce masażysty poruszają się bardzo szybko pocierając, muskając, szczypiąc, pociągając i poklepując skórę twarzy w sposób bardzo dynamiczny. Dotykana jest cała twarz wraz z szyją i ramionami.
Cały rytuał rozpoczyna się od oczyszczenia skóry za pomocą gorącego, wilgotnego ręcznika, który dodatkowo przygotowuje tkankę na manualną stymulację. Do masażu wykorzystuje się organiczne preparaty licencjonowanych japońskich firm, opierające się o takie składniki jak: zielona herbata, grzyby Reishi, czerwony żeń-szeń Kirin, japońska śliwka i rdestowiec ostrokończysty. Produkty zawierające parabeny, pigmenty, zapachy, oleje mineralne i inne kontrowersyjne składniki chemiczne są zabronione.
Cały seans trwa około 90 minut i obejmuje kolejno fazy relaksacji, a następnie silnej stymulacji. Oprócz dłoni, często używany jest bambusowy kijek oraz okrągłe kamienie kwarcowe, które na zakończenie masażu roluje się po twarzy.